ABRUPTO

9.7.05


NO MEIO DO MAR

numa ilha algures.
Em breve, regresso.
Regressa-se sempre ao local do crime, não é verdade?

(url)

6.7.05


AR PURO


Turner

(url)


EARLY MORNING BLOGS 536

Friday Night at the Royal Station Hotel

Light spreads darkly downwards from the high
Clusters of lights over empty chairs
That face each other, coloured differently.
Through open doors, the dining-room declares
A larger loneliness of knives and glass
And silence laid like carpet. A porter reads
An unsold evening paper. Hours pass,
And all the salesmen have gone back to Leeds,
Leaving full ashtrays in the Conference Room.

In shoeless corridors, the lights burn. How
Isolated, like a fort, it is ---
The headed paper, made for writing home
(If home existed) letters of exile: Now
Night comes on. Waves fold behind villages.


(P. Larkin)

*

Bom dia!

(url)

5.7.05


COISAS COMPLICADAS


Harry Callahan, Telephone wires

(url)


EARLY MORNING BLOGS 535

É como se tivesses mãos ou garras


I


É como se tivesses mãos ou garras
milhões de dedos braços infinitos
É como se tivesses também asas
libertas do minério dos sentidos
É como se nos píncaros pairasses
quando nas nossas veias é que vives
É como se te abrisses - ó terraço
rodeado de abutres e raízes -
sobre o perene pânico dos astros
sobre a constante insónia dos abismos
E é como se te abrisses e fechasses
sobre a antepalavra do Espírito
É como se morresses quando nasces
É como se nascesses quando expiras

II

Ó claridade Ó vaga Ó luz Ó vento
que no sangue desvendas labirintos
Ó varanda no mar sempre Setembro
Ó dourada manhã sempre Domingo
Ó sereia nas dunas irrompendo
com as dunas e o mar se confundindo
Ó corpo de desperta adolescente
já no centro de incógnitos caminhos
que por fora te aceitas e por dentro
pões em dúvida o sol do teu fascínio
Ó dúvida que avanças mas por entre
volutas de pavor que vais cingindo
Ó altas labaredas Ó incêndio
Ó Musa a renascer das próprias cinzas

III

Só tu a cada instante nos declaras
que renegas a voz de quem divide
Que a única verdade é haver almas
terrível impostura haver países
Que tanto tens das aves o desgarre
como o expectante frémito do tigre
tanto o céu indiviso que há nas águas
quanto o múltiplo fogo que há no trigo
Que és igual e diversa em toda a parte
Que és do próprio Universo o que o sublima
Que nasces que te apagas que renasces
em procura da límpida medida
Que reges o mais puro e o mais alto
do que Deus concedeu às nossas vidas


(David Mourão Ferreira)

*

Bom dia!

(url)

4.7.05


TRETAS

Os movimentos anti-globalização foram mais uma vez manifestar-se no sítio onde se vai realizar o G8, “contra a pobreza” gerada pelo capitalismo. Este é um dos maiores enganos que se pode alimentar: grande parte da pobreza africana não existe à míngua de ajuda humanitária, mas devido à enorme corrupção dos regimes africanos, à engenharia social, cópia mimética do marxismo europeu, que levou à destruição do pouco que os regimes coloniais tinham deixado, às guerras civis tribais e, se se quiser, nos tempos mais recentes, ao proteccionismo, principalmente europeu, que impede muitos produtos agrícolas africanos de entrarem nos mercados ricos. É mais globalização que os países pobres de África precisam e acima de tudo, intransigência contra a corrupção dos seus dirigentes.

Estava a pensar escrever isto, ao ver o folclore escocês, quando a RTP1 passa uma pequena peça sobre Angola, em que a palavra corrupção não é pronunciada, e em que não se explica como é que se pode ter petróleo e diamantes, um dos melhores e mais bem equipados exércitos de África, uma elite riquíssima que manda os filhos estudar para a Suiça e…nada para a esmagadora maioria da população. Mas a culpa é do capitalismo e do G8. É isto informação.

(url)


OS NOVOS DESCOBRIMENTOS: GRANDE TIRO! (2)


Palavras para quê? É um artista americano no 4 de Julho.

(url)


A LER / VER

Researchers explore whether parrot has concept of zero

Hoje, a Astronomy Picture of Today, aqui, na Terra, vale toda a pena e o mísero trabalho de um clic.

Dear Blog: Today I Worked on My Book. So did I.

(url)


PEQUENOS SABERES

O vento está o que está. Uma trepadeira funciona como um lençol ao vento, ondula de uma ponta à outra, com suavidade e força, porque está muito vento. Ferros, arames, entrelaçados nos ramos, dobram-se e estendem-se para voltar ao sítio inicial. Dois pontos permanecem absolutamente rígidos, onde nada se move. Em cada um, dentro de cada um, está um ninho. Quem sabe, sabe.

(url)


COISAS SIMPLES


Toulouse-Lautrec

(url)


EARLY MORNING BLOGS 534

Nem sempre o corpo se parece


Nem sempre o corpo se parece com
um bosque, nem sempre o sol
atravessa o vidro,
ou um melro cante na neve.
Há um modo de olhar vindo
do deserto,
mirrado sopro de folhas,
de lábios, digo.


(Eugénio de Andrade)

*

Bom dia!

(url)


INTENDÊNCIA

Em actualização os ESTUDOS SOBRE O COMUNISMO, ligações, notas e bibliografia.

(url)


OS NOVOS DESCOBRIMENTOS: GRANDE TIRO!



Faz-me o dia! Vê lá se te atreves! Faz-me o dia!
Deixem-se lá de anglicismos!Dá-me um gosto! Brinda-me! Chega-te cá!
Disseram eles.
E fez mesmo. E não é que fez mesmo!

(url)

3.7.05


O MUNDO ÀS AVESSAS

Ontem em Peniche, na Fortaleza, na cela de Cunhal, em cima de cada um dos seus desenhos, tinha sido deixada uma flor de sardinheira vermelha . As flores já estavam murchas, já lá devem estar há vários dias, deixadas por alguém que assim o quis lembrar na morte. Não faltava uma única, sinal que ninguém interferiu na homenagem simples. Mais: quem passava, arranjava o humilde ramo, da mais humilde e resistente planta, de modo a ficar bem no centro do desenho. Vi fazer o mesmo em Veneza, no túmulo de Pound. Mas aqui há outra coisa. Se Cunhal não fosse quem fosse, estariamos a caminho de ter santo.

(url)


A LER / A VER COISAS QUE SÓ HÁ NOS BLOGUES

e em mais sítio nenhum (hoje, antes havia nalguns jornais) como esta pequena história,

ou o fogo do S. João no Porto.

(url)


COISAS SIMPLES


Laurence Stephen Lowry

(url)


EARLY MORNING BLOGS 533

Cantan os galos pra o día
érguete, meu ben, e vaite.
- ¿Cómo me hei de ir,
cómo me hei de ir e deixarte?

- Deses teus olliños negros
como doas relumbrantes,
hastra as nosas maus unidas
as bágoas ardentes caen.
¿Cómo me hei de ir
si ca lengua me desbotas
e co corasón me atraes?
Nun corruncho do teu leito
cariñosa me abrigaches;
co teu manso caloriño
os fríos pes me quentastes;
e de aquí xuntos miramos
por antre o verde ramaxe
cál iba correndo a lúa
por enriba dos pinares.
¿Cómo queres que te deixe?
¿Cómo, que de ti me aparte
si máis que a mel eres
e máis que as froles soave?

- Meiguiño, meiguiño, meigo,
meigo que me namoraste,
vaite de onda min, meiguiño,
antes que o sol se levante.

- Ainda dorme, queridiña,
antre as ondiñas do mare;
dorme porque me acariñes
e porque amante me chames,
que sólo onda ti, meniña,
podo contento folgare.

- Xa cantan os paxariños.
Érguete, meu ben, que é tarde.

- Deixa que canten, Marica;
Marica, deixa que canten...
Si ti sintes que me vaia,
eu relouco por quedarme.

- Conmigo, meu queridiño,
mitá da noite pasaches.

- Mais en tanto ti dormías,
contentéime con mirarte,
que así, sorrindo entre soños
coidaba que eras un ánxel,
e non con tanta purea
e non con tanta pureza
ó pe dun ánxel velase.

- Así te quero, meu ben,
como un santo dos altares;
mais fuxe..., que o sol dourado
por riba dos montes saie.

- Iréi; mais dame un biquiño
antes que de ti me aparte,
que eses labiños de rosa
inda non sei cómo saben.

- Con mil amores cho dera;
mais teño que cofesarme,
e moita vergonza fora
ter un pecado tan grande.

- Pois confésate, Marica,
que, cando casar nos casen,
non che han de valer, meniña,
nin confesores nin frades.
¡Adiós, cariña de rosa!

- ¡Raparigo, Dios te garde!


(Rosalia de Castro)

*

Xa cantan os paxariños, bom dia!

(url)

© José Pacheco Pereira
Site Meter [Powered by Blogger]